มนุษย์เป็ด ?

มาสะสมความธรรมดาเพื่อเป็นมนุษย์เป็ดที่เลิศ !!!

 เคยสงสัยในความสามารถของตัวเองไหม ?

หรือตั้งคำถามกับความสำเร็จที่เกิดขึ้นว่าเพราะโชคช่วยหรือเพราะมีคนช่วย ?

อาการที่เกิดความสงสัยในตัวเอง กังวลในเรื่องความสามารถและความสำเร็จ

รู้สึกว่าเราไม่คู่ควรกับอะไรดี ๆ หรอก ขาดความมั่นใจและบั่นทอนความรู้สึกตัวเอง

กลัวคนรอบข้างจะรู้ว่าเราไม่เก่งเท่าที่เขาคิดไว้   ไม่อยากให้คนอื่นผิดหวังกับความสามารถของเรา

สุดท้ายก็ไม่รู้หรอกว่าเราคิดไปเองว่าเราไม่เก่งหรือเราเป็นแบบนั้นจริงๆ ….

เชื่อว่าหลายคนคงมีความรู้สึกเช่นนี้บ้างในชีวิต 

ความรู้สึกว่าตัวเองเป็น  “เป็ด”

เป็ด  …..ใช่ค่ะ เปรียบชีวิตของผู้ที่มีชีวิตและความรู้สึกเช่นที่กล่าวมาเหมือน เป็ด ที่มีรูปร่างคล้ายนกมีปีกแต่ก็บินได้ไม่สูง แถมยังมีตีนที่แบนทำให้สามารถว่ายน้ำและหาอาหารในน้ำได้แต่ก็ยังไม่สามารถดำน้ำได้ลึกเหมือนปลา ทำได้แค่ว่ายบนผิวน้ำเท่านั้น

เป็ดที่ไม่มีความโดดเด่น ไม่มีความชำนาญจนเป็นเลิศ ไม่ว่าจะมองยังไงเราก็ไม่เห็นจะพิเศษอะไรเลย  ทำอะไรก็ไม่สุดทาง หรือ มีคำถามกับตัวเองบ่อย ๆว่า จริงแล้ว  ฉันชอบอะไรกันแน่  ฉันทำได้นะ แต่ทำไมฉันดูไม่เก่งในทางไหนซักทางเลย

ทั้งที่เราเชื่อมั่นว่า “ฉันเก่ง ฉันเป็นคนดี มีความสามารถ และเป็นที่ยอมรับ”  พร้อมความคาดหวังที่สูงลิบ จนบางครั้งทำให้เราโทษตัวเองอยู่บ่อย ๆ 

จนมองข้ามสิ่งดี ๆ ที่เรามี …

และไม่มีความสุขกับความสำเร็จที่เกิดขึ้นได้เลย

คุณเป็นเป็ดเหมือนเราหรือเปล่า ?

ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นกับเรานั้น  ทำให้เรายิ่งทะยานอยาก อยากพุ่งไปข้างหน้า

ก้าวไปให้ถึงและอยู่บนจุดที่สูงขึ้น  เราเลยต้องเค้นพลังกาย พลังใจเพื่อให้บินได้

เหมือนนกอินทรีย์  จากการที่เราแคร์สังคมที่คอยกรอกหูเราว่า “คนที่มีเป้าหมายคือคนเก่งหรือ เป็นจีเนียสในเส้นทางนั้น ๆ” เมื่อกลับมาดูตนเอง ยิ่งเจ็บปวด

ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นทำให้เราไม่พอใจที่เป็นเป็ด เพราะไม่อยาก เคว้งคว้าง ไร้ตัวตน สับสน 

ยิ่งเปรียบเทียบกับคนวัยเดียวกันหรือเห็นคนที่เขาเชี่ยวชาญในบางเรื่องมาก ๆ 

เราเองก็ยิ่งมีความอยากเพิ่มมากขึ้น และเติมเต็มตัวเองด้วยคำว่า “สมบูรณ์แบบ” ขึ้นไปอีก

“ความสมบูรณ์แบบ”  มันอาจไม่มีอยู่จริงก็ได้นะ 

นี่คือความคิดของเราเมื่อ เราได้ค้นพบตัวเอง

ว่าเราเป็น “มนุษย์เป็ด” จริง ๆ 

ด้วยความเป็นเป็ดของเรา เรามีความชอบหลากหลาย ทำได้ทุกอย่าง 

เราเริ่มสะสมความธรรมดาของเราทุกวัน

และมีความสุข ในสิ่งที่ทำ ทุกวัน แม้ไม่มีใครเห็น 

เราทำทุกอย่างที่เราอยากทำ อยากรู้  อยากเห็น อยากสัมผัสความรู้สึกเมื่อได้ลงมือทำ

เราจับความรู้สึกว่ามีความสุขที่ได้ลงมือทำ และไม่เคยประเมินสิ่งนั้น ๆ เลยว่า 

มันสุดยอด  เจ๋ง ที่สุด และไม่ไปเปรียบเทียบกับ ใคร 

เพราะเราเชื่อว่า สิ่งที่เราทำนั้น ดีที่สุด ตั้งใจที่สุด และมีความสุขที่สุดแล้ว

เมื่อเวลาผ่านไป  ความรู้สึกรักตัวเองก็เริ่มก่อตัวขึ้น ทีละนิด ทีละนิด ในแต่ละวันของเรา

เรารักในความเป็นเป็ดของเรา

คุณล่ะ ...เริ่มรักเป็ดบ้างหรือยัง